„Mickiewiczowskie Wigilie”

„Mickiewiczowskie Wigilie”

Dzień Patrona w Zespole Szkół Ogólnokształcących w Górze

„I Tobie, i Jemu

Nad kołyską świeciła gwiazda Betlejemu.

Z anioły wespoły.

Czuwały nad Nim osły i łagodne woły.

Dzieciątku swemu śpiewała w stajence Matka Dziewica,

Ciebie we Wilię lulała Wilija, strumieni rodzica.

Z pokłonem przyszli do Niego, z darami – trzej mądrzy Królowie.

Tobie w podarku – Ojczyznę zabrali trzej monarchowie”.

Józef Wittlin, „Pieśń wigilijna o Adamie Mickiewiczu”

Adwent to okres szczególnego czuwania, oczekiwania na przyjęcie Pana, to czas dany nie tylko na udekorowanie, wzbogacenie domów, ale przede wszystkim na odnowienie, upiększenie naszych serc. Święta Bożego Narodzenia zajmują szczególne miejsce w polskiej tradycji narodowej i w porównaniu z innymi krajami europejskimi były i są obchodzone niezwykle uroczyście. Ich niezwykła aura związana jest z tym, że są to święta rodzinne, utrwalające więzi z bliskimi często rozsianymi w kraju i za granicą. Na patos świąt niewątpliwie wpływ miały nasze dzieje historyczne. Dla wielu pokoleń Polaków od momentu utraty niepodległości w 1795 r. dom urastał do rangi najbardziej upragnionego symbolu szczęścia. Utratę własnego rodzinnego domu odczuwano podwójnie, gdyż wynikała ona z utraty ojczyzny, jej wolności. W kulturze pokoleń pielgrzymów, emigrantów, żołnierzy-tułaczy tudzież udających się za chlebem na obczyznę wytworzył się mit polskiego domu w obrazie święta wigilijnego. Adam Mickiewicz był również bezdomnym tułaczem. Ze swoich 57 lat życia, w Ojczyźnie spędził zaledwie 26. Przez wszystkie lata przebywając na emigracji tęsknił do Nowogródka, Wilna, bliskich i przyjaciół, wszystkiego tego, co się wiązało z pojęciem Ojczyzna. Od czasów dzieciństwa „sielskiego i anielskiego”, po „wiek męski-wiek klęski”, obrzędy wigilijne w domu poety były przestrzegane z wielką gorliwością. Mickiewicz wraz z rodziną i innymi przyjaciółmi niedoli, widział w nich cząstkę utraconej Ojczyzny.

Tegoroczne Święto Patrona – Adama Mickiewicza w Zespole Szkół Ogólnokształcących w Górze odbyło się 21 grudnia 2018 roku. Uroczystość rozpoczęła się od wprowadzenie pocztu sztandarowego oraz wspólnego odśpiewania hymnu państwowego. Następnie okolicznościowe przemówienie wygłosiła pani Magdalena Mielczarek - dyrektor Zespołu Szkół Ogólnokształcących w Górze.

Na początku przywitała serdecznie znamienitych gości, wśród których znaleźli się: Starosta Górowski, Pan Piotr Wołowicz; w imieniu Burmistrza Góry - Pani Ireny Krzyszkiewicz – Naczelnik Wydziału Oświaty, Kultury i Sportu, Pani Izabela Baranowska, Przewodniczący Rady Miejskiej Góry Arkadiusz Szuper, radni Powiatu Górowskiego – Ryszard Pietrowiak i Grzegorz Aleksander Trojanek, Sekretarz Powiatu Górowskiego Elżbieta Kwiatkowska; Skarbnik Powiatu Wiesław Pospiech; w imieniu Dziekana Parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Górze - księdza Henryka Wachowiaka – ks. Wiktor Trojnar, dyrektorzy szkół powiatu górowskiego; dyrektorzy jednostek organizacyjnych; dyrektorzy placówek kulturalno-oświatowych; dyrektorzy zakładów pracy; obecni nauczyciele i pracownicy oświaty; emerytowani nauczyciele i pracownicy oświaty z byłym dyrektorem ZSO panią Małgorzatą Patrzykąt na czele, rodzice z przewodniczącą Rady Rodziców i przewodniczącą Rady Szkoły, panią Barbarą Zagórską. Szczególnie ciepło została powitana młodzież, nauczyciele, pracownicy administracji i obsługi szkoły, a także nauczyciele języka polskiego wraz z delegacjami uczniów szkół podstawowych i ponadgimnazjalnych powiatu górowskiego wraz z panią Barbarą Bućkowską, przewodniczącą zespołu nauczycieli języka polskiego w PCDNiPPP w Górze. Wśród wskazanych osób znaleźli się ponadto przedstawiciele prasy i mediów, a patronat honorowy nad uroczystością sprawowali Starosta Górowski oraz Burmistrz Góry.

W swoim wystąpieniu dyrektor szkoły pani Magdalena Mielczarek szczególną uwagę zwróciła na podejmowane od wielu lat liczne działania, inspirowane bogatą twórczością naszego Patrona, dzięki której nie tylko bogaciliśmy wiedzę humanistyczną, ale także wytyczaliśmy drogę do kształtowania własnego charakteru, umiłowania „kraju lat dziecinnych”. Następnie przypomniała najważniejsze wydarzenia z życia szkoły, do których niewątpliwie zaliczyć należy nadanie imienia Adama Mickiewicza dnia 18 września 1965r. w 20. rocznicę powstania szkoły czy odsłonięcie 26 listopada 1965r. w 110. rocznicę śmierci poety pamiątkowej tablicy.

Wieloletnią tradycją szkoły jest to, ze w trakcie Święta Patrona odbywa się ślubowanie uczniów klas pierwszych. W tym roku rotę przysięgi zaprezentował uczniom klas Ia, Ib, Ic i I d przewodniczący Samorządu Uczniowskiego uczeń klasy II a Jakub Jarząb.

W drugiej części wystąpienia pani dyrektor w imieniu całej społeczności szkolnej złożyła serdecznie podziękowania pani Profesor Janinie Wlaźlak, emerytowanej nauczycielce języka polskiego i łacińskiego za to, że zaszczepiła w sercach młodzieży i nauczycieli zamiłowanie do obcowania z twórczością i postacią Adama Mickiewicza, który „tak blisko nas przeszedł”. Kolejnym, istotnym elementem Mickiewiczowskiego Święta było ogłoszenie wyników Szkolnego Konkursu Humanistycznego pod hasłem „Pan Tadeusz” jako skarbnica polskości”, który został przeprowadzony 26 listopada – w 163. rocznicę śmierci Narodowego Wieszcza. Głównie nagrody w konkursie otrzymali: III miejsce– Malwina Paszkowska z kl. III Gimnazjum Dwujęzycznego, II miejsce - Anna Łukaniuk Kl. III i Jakub Cieślak k. IIa LO oraz I miejsce - Aleksandra Wójcik kl. IIa LO. Nagrody za udział w konkursie otrzymali także następujący uczniowie: Klaudia Rausz, Martyna Bieganowska, Aleksandra Żmiejewska, Nicole Ruman, Gabriela Brzoza, Marta Wrona, Anna Żmiejewska, Magdalena Czajkowska, Weronika Bordulak.

Nagrody wręczyli finalistom Starosta Górowski pan Piotr Wołowicz i dyrektor ZSO pani Magdalena Mielczarek. Laureaci tegorocznego konkursu zostali obdarowani dziełami patrona szkoły oraz opowieścią Barbary Wachowicz zatytułowaną „Wigilie Polskie Adama Mickiewicza”.

W czerwcu tego roku z głębokim bólem przyjęliśmy wiadomość, o śmierci wybitnej pisarki, autorki książek, spektakli, wystaw, programów radiowych i telewizyjnych poświęconych pamięci wielkich Polaków. Pani Barbara w 1980 roku przyjechała do naszej szkoły i wygłosiła interesującą prelekcję pt. „Szlakiem Mickiewicza po miejscowościach Litwy i Włoch”. Trwałą pamiątką po pobycie pisarki jest jej zdjęcie oraz niezwykle wymowny wpis do kroniki: „Cóż to jest zdrada? Zdradzić jest to opuścić ideę trudną do zrealizowania, to porzucić żmudny obowiązek dla korzyści namacalnych, widocznych i łatwo uchwytnych”.

Adam Mickiewicz

„Nie zdradzajcie nigdy! Uczniom i wspaniałym Pedagogom Liceum im. Adama Mickiewicza w Górze Śląskiej dziękując za wspólnie przeżytą chwilę ojczystą”. Barbara Wachowicz

Mistrzyni mowy polskiej kilkakrotnie oceniała i nagradzała występy naszych uczniów – aktorów teatru „Adamus” podczas Ogólnopolskich Spotkań Filomackich w Ciechanowie. Swoje literackie nagrody okraszała pięknymi dedykacjami. W jednej z nich czytamy:„Kochanym Mickiewiczakom z Góry z życzeniem, abyście byli w każdej mej mickiewiczowskiej książce zawsze mając ojczyznę w sercu dzieło „Ty jesteś jak zdrowie” ofiarowuję”. Barbara Wachowicz z wielką pasją opowiadała o swoich podróżach kresowych Zgromadzona w auli szkoły publiczność mogła obejrzeć niewielką cząstkę jej literackich wędrówek we fragmencie programu telewizyjnego pt. „ Moje podróże kresowe”. Barbara Wachowicz pozostawiła po sobie dzieła, które z pewnością jeszcze długo będą oddziaływały na naszą kulturę, przypominając o jej talencie, pasjach i zaangażowaniu w upowszechnianie wiedzy o wielkich Polakach. Honorowa obywatelka Warszawy została pochowana 15 czerwca 2018 w Alei Zasłużonych Cmentarza Wojskowego na Powązkach.

Dyrektor ZSO w Górze pani Magdalena Mielczarek zaprezentowała list od Burmistrza Góry pani Ireny Krzyszkiewicz, która pod adresem szkoły skierowała m.in. te słowa: „Zespół Szkół Ogólnokształcących im. Adama Mickiewicza w Górze jest miejscem, które poprzez swoją bogatą historię, poszanowanie wartości, umiłowanie nauki, wiedzy i mądrości kształtuje charaktery i osobowości kolejnych pokoleń młodych ludzi. Dzielenie się wiedzą, przekazywanie odpowiednich wzorców, to odpowiedzialne zadanie. Inspirację w kształtowaniu w świadomości wychowanków odnaleźć możemy w twórczości Wieszcza. Przesłanie kierowane do młodego pokolenia Polaków „Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga – łam, czego wzrok nie lamie, stanowią drogowskaz w pokonywaniu kolejnych etapów życia i edukacji oraz motywują do zdobywania tego co trudne, nieosiągalne i niezbadane. Ideały, do których nawiązywał Mickiewicz są ponadczasowe i wciąż aktualne, wywarły trwały wpływ na polska kulturę i postawy społeczne, stały się stałym elementem wychowania patriotycznego. To On nauczył nas miłości do Ojczyzny, poszanowania wolności”.

Zgodnie z wieloletnią tradycją Liceum Ogólnokształcącego, delegacja uczniów złożyła kwiaty pod pamiątkową tablicą patrona Adama Mickiewicza znajdującej się na ścianie frontowej szkoły. Następnie został wyprowadzony sztandar szkoły na którym widnieją słowa słowa Wieszcza: „Ojczyzna-Nauka-Cnota”.

Kulminacyjnym punktem uroczystości było widowisko pt. „Mickiewiczowskie Wigilie”, które rozpoczęło wykonanie jednej z najbardziej znanych kolęd pt. „Cicha noc. Cały spektakl miał charakter wielowątkowej opowieści, a jego konstrukcja przypominała „Drogę Krzyżową”, gdzie każda ze „stacji” to wybrany wątek z biografii Narodowego Wieszcza dodatkowo zilustrowany fragmentami utworów poety. Nowatorskie i inspirujące widowisko, zrobione z ogromnym rozmachem i dużym ładunkiem emocji, powstało na kanwie publikacji Barbary Wachowicz. Z Wigilią Bożego Narodzenia szczególnie związało się życie Mickiewicza. Pierwsza, czyli z dnia 24 grudnia 1798 roku był dniem narodzin wielkiego poety. Historia ta została opisana w ten oto sposób: „Mróz był siarczysty, a śnieg skrzypiał pod płozami. W dzień Wigilii Bożego Narodzenia – 24 grudnia 1798 roku, pani Barbara z Majewskich i Mikołaj Rymwid Mickiewiczowie jechali na święta do stryja Bazylego, z Nowogródka do Zaosia. Czterdzieści kilometrów sanny dla spodziewającej się dziecka kobiety – to daleka droga…Pani Barbara zasłabła. Wniesiona do przydrożnej karczmy urodziła swego drugiego syna. Karczemka była tak uboga, że nie było stołu, na którym można położyć niemowlątko, by je spowić w pieluszki. Ojciec Mikołaj wydobył tedy z podróżnych księgę – tom poezji ks. bp. Ignacego Krasickiego, na tejże księdze spowito małego Mickiewicza w pieluszki… Możemy sobie wyobrazić owe wigilie nowogródzkie sielskie - anielskie, ze wszystkimi starannie zachowanymi obyczajami, których Adam przestrzegał do końca życia: sianko pod obrusem, krzesło dla samotnego wędrowca, dzielenie się białym okruchem Bożego Chleba. Kolejne „Mickiewiczowskie Wigilie” obfitowały w różnorodne, często tragiczne wydarzenia, takie jak wojna, śmierć rodziców, zawód miłosny, więzienie, choroba i śmierć żony. Poszczególne sceny doskonale zobrazowali młodzi aktorzy teatru „Adamus”, m.in. poprzez zbiorową recytację „Modlitwy do Matki Boskiej Ostrobramskiej” czy „Stepów Akermańskich”. Reżyser do poszczególnych części biografii poety wykorzystał również fragmenty osobistej korespondencji Mickiewicza oraz motywy zaczerpnięte z takich dzieł, jak II i III część „Dziadów”, „Pan Tadeusz”, „Konrad Wallenrod”. Poszczególne sceny przeplatane były prezentacjami multimedialnymi i kolędami w wykonaniu zespołu wokalnego „Postscriptum”. Niezwykle wzruszający był opis ostatniej „stacji” na szlaku ziemskiej wędrówki Wieszcza. Warto przytoczyć jego fragment: „25 listopada 1855 roku, na dzień przed śmiercią poety, synowie zasiedli do stołu, by jak zwykle ułożyć listy imieninowe dla taty i posłać je do dalekiej Turcji, tak, by dotarły na Wigilię Bożego Narodzenia: „ Kochany Ojcze, sprawujemy się dobrze i bawimy w domu, ale nigdy nie będziemy się bawić tak dobrze, jak gdy byłeś tutaj. Wracaj do nas prędko”. Adam Mickiewicz nie wrócił. Zmarł 26 listopada 1855 roku w Konstantynopolu.

Zwieńczeniem tegorocznego Święta Patrona były podziękowania za przygotowanie uroczystości oraz świąteczne życzenia dyrektora szkoły skierowane do zgromadzonej publiczności. W świątecznym nastroju uczniowie udali się wraz z wychowawcami na wigilie klasowe, a zaproszeni goście, nauczyciele wraz z pracownikami administracji i obsługi na spotkanie opłatkowe.

„Mickiewiczowskie Wigilie” –część artystyczna Koncertu Galowego:

Scenariusz, reżyseria, opracowanie muzyczne: Maciej Kostyk

Współpraca: Edyta Bretsznajder, Dorota Jochaniak Dolatowska, Ewelina Waląg

Scenografia: Magdalena Mielczarek, Aneta Zmuda

Przygotowanie wokalne i aranżacja kolęd: Alicja Sajdak

Nagłośnienie: Miłosz Stojanowski, Jakub Cieślak

Zdjęcia: Katarzyna Antolak, Ilona Knuła, Aleksandra Słowińska

Okolicznościowe wystawy: Beata Działo i Małgorzata Kauch

Recytatorzy: Eliza Czajewska, Ada Figiel, Kinga Dębowicz, Kacper Hryń, Hanna Jankowska, Adrian Kopaniecki, Anita Kowalczyk Mikołaj Kruszka, Maja Oporowicz, Julia Osieczko, Maciej Osmolski, Kacper Trzpil, Igor Wawrzyniak

Lektorzy: Łukasz Goliczewski, Stanisław Mielczarek, Aleksandra Wójcik

Wokalistki zespołu „Postscriptum”: Kinga Dębowicz, Zuzanna Mrozowska, Sandra Szczygieł, Aleksandra Wójcik

Sceny zbiorowe: uczniowie klasy III Gimnazjum Dwujęzycznego, klasy I a, I c, II ab Liceum Ogólnokształcącego oraz gość specjalny - Maciek Sajdak z Przedszkola nr 3 w Górze.

Galeria