Mickiewiczowskie Wigilie
„Mickiewiczowskie Wigilie” podczas uroczystego Dnia Patrona w Zespole Szkół Ogólnokształcących
„Wigilia to jest skrzyżowanie dróg rozdzielonych życiem ludzi.
To wspólne matki ukochanie, gdy synów swoich ze snu budzi. Wigilia to samotne myśli o jutrze, które już nadchodzi.
Nad ziemią pędzą wielkie wichry, a w małej szopce światło wschodzi”.
Z „Pieśni Wigilijnej” J. Soplicy
Adwent to okres szczególnego czuwania, oczekiwania na przyjęcie Pana, to czas dany nie tylko na udekorowanie, wzbogacenie domów, ale przede wszystkim na odnowienie, upiększenie naszych serc. Święta Bożego Narodzenia zajmują szczególne miejsce w polskiej tradycji narodowej i w porównaniu z innymi krajami europejskimi były i są obchodzone niezwykle uroczyście. Ich niezwykła aura związana jest z tym, że są to święta rodzinne, utrwalające więzi z bliskimi często rozsianymi w kraju i za granicą. Na patos świąt niewątpliwie wpływ miały nasze dzieje historyczne. Dla wielu pokoleń Polaków od momentu utraty niepodległości w 1795 r. dom urastał do rangi najbardziej upragnionego symbolu szczęścia. Utratę własnego rodzinnego domu odczuwano podwójnie, gdyż wynikała ona z utraty ojczyzny, jej wolności. W kulturze pokoleń pielgrzymów, emigrantów, żołnierzy-tułaczy tudzież udających się za chlebem na obczyznę wytworzył się mit polskiego domu w obrazie święta wigilijnego.
Adam Mickiewicz był również bezdomnym tułaczem. Ze swoich 57 lat życia, w Ojczyźnie spędził zaledwie 26. Przez wszystkie lata przebywając na emigracji tęsknił do Nowogródka, Wilna, bliskich i przyjaciół, wszystkiego tego, co się wiązało z pojęciem Ojczyzna. Od czasów dzieciństwa „sielskiego i anielskiego”, po „wiek męski-wiek klęski”, obrzędy wigilijne w domu poety były przestrzegane z wielką gorliwością. Mickiewicz wraz z rodziną i innymi przyjaciółmi niedoli, widział w nich cząstkę utraconej Ojczyzny.
Tegoroczne Święto Patrona – Adama Mickiewicza w Zespole Szkół Ogólnokształcących w Górze
odbyło się pod hasłem „Mickiewiczowskie Wigilie”. Zbliżająca się 218. rocznicy urodzin poety była okazją do tego, by poznać Mickiewicza z nieco innej, mniej znanej strony.
Na uroczystość, która odbyła się 16 grudnia przybyło wielu dostojnych gości - Starosta Górowski Pan Piotr Wołowicz, Burmistrz Góry, a zarazem były dyrektor LO w Górze Pani Irena Krzyszkiewicz, Wiceburmistrz Góry Pan Andrzej Rogala, Sekretarz Powiatu Górowskiego Pani Elżbieta Kwiatkowska, Skarbnik Powiatu Górowskiego Pan Wiesław Pośpiech, radni gminni i powiatowi, pracownicy Starostwa Powiatowego oraz Urzędu Miasta i Gminy Góra, ks. Andrzej Orzech reprezentującego Dziekana Parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Górze - księdza Henryka Wachowiaka, dyrektorzy, nauczyciele, uczniowie szkół powiatu górowskiego oraz rodzice na czele z przewodniczącą Rady Rodziców Panią Marleną Świątek i przewodniczącą Rady Szkoły Panią Darią Miszkiewicz. Patronat honorowy nad Świętem Patrona sprawowali Starosta Górowski oraz Burmistrz Góry.
Uroczystość rozpoczęła się od wprowadzenie pocztu sztandarowego oraz wspólnego odśpiewania Hymnu Państwowego. Następnie okolicznościowe przemówienie wygłosiła Dyrektor ZSO w Górze Pani Magdalena Mielczarek. W swoim wystąpieniu szczególną uwagę zwróciła na podejmowane od wielu lat liczne działania, inspirowane bogatą twórczością naszego Patrona - Adama Mickiewicza. „Dzięki różnorodnym formom pracy nie tylko bogaciliśmy wiedzę humanistyczną, ale także wytyczaliśmy drogę do kształtowania własnego charakteru, umiłowania „kraju lat dziecinnych”.- podsumowała podejmowane w szkole inicjatywy zainspirowane twórczością Wieszcza, Pani Dyrektor.
Następnie przypomniała najważniejsze wydarzenia z życia szkoły, do których niewątpliwie zaliczyć należy nadanie imienia Adama Mickiewicz dnia 18 września 1965r. w 20. rocznicę powstania szkoły czy odsłonięcie 26 listopada 1965r. w 110. rocznicę śmierci poety pamiątkowej tablicy.
Od tych pamiętnych dni niezwykle uroczyście obchodzone jest Święto Patrona. Ponadto nauczyciele i uczniowie w różnorodny sposób kultywują tradycje Mickiewiczowskie, między innymi poprzez uczestniczenie w olsztyńskich i ciechanowskich spotkaniach Szkół Mickiewiczowskich, a także udział w licznych Ogólnopolskich Konkursach Literackich i Recytatorskich. Od czterech lat zwieńczeniem podejmowanych w szkole przedsięwzięć stało się symboliczne składanie wiązanki kwiatów pod pomnikiem Narodowego Wieszcza w Poznaniu.
Kończąc swoje wystąpienie Pani Dyrektor Magdalena Mielczarek w imieniu całej społeczności szkolnej złożyła serdecznie podziękowania Pani Profesor Janinie Wlaźlak, emerytowanej nauczycielce języka polskiego i łacińskiego za to, że zaszczepiła w sercach młodzieży i nauczycieli zamiłowanie do obcowania z twórczością i postacią Adama Mickiewicza, który „tak blisko nas przeszedł”.
Podziękowania dla Pani Profesor Wlaźlak, Pana Profesora Macieja Kostyka, Pani Dyrektor Magdaleny Mielczarek oraz całej społeczności szkolnej za kultywowanie Tradycji Mickiewiczowskich złożyli Starosta Górowski Pan Piotr Wołowicz i Burmistrz Góry Pani Irena Krzyszkiewicz.
Kolejnym, istotnym elementem Mickiewiczowskiego Święta było ogłoszenie wyników tegorocznego - Szkolnego Konkursu Humanistycznego „Czy znasz biografię Adama Mickiewicza?”, który odbył się 13 grudnia. W kategorii uczniów Gimnazjum: I miejsce zdobył Patryk Czopek, II - Wiktoria Żukow, a III - Marian Morawski. W kategorii uczniów Liceum zwyciężyła Klaudia Gurgurewicz, drugą lokatę zajęła Natalia Basty, a trzecią Patrycja Lewczuk. Nagrody wręczyli finalistom Starostę Górowski i Burmistrz Góry.
Kulminacyjnym punktem uroczystości było widowisko pt. „Mickiewiczowskie Wigilie”, które rozpoczęło wykonanie jednej z najbardziej znanych kolęd na świecie „Cicha noc” przez duet w składzie: Kornelia Hampelska (flet) i Patrycja Lewczuk (fortepian).Cały spektakl miał charakter wielowątkowej opowieści, a jego konstrukcja przypominała „Drogę Krzyżową”, gdzie każda ze „stacji” to wybrany wątek z biografii Narodowego Wieszcza dodatkowo zilustrowany fragmentami utworów poety. Nowatorskie i inspirujące widowisko, zrobione z ogromnym rozmachem i dużym ładunkiem emocji, powstało na kanwie publikacji Barbary Wachowicz „Wigilie Polskie”.
Z Wigilią Bożego Narodzenia szczególnie związało się życie Mickiewicza. Pierwsza, czyli z dnia 24 grudnia 1798 roku był dniem narodzin Wieszcza. Historia ta została opisana w ten oto sposób: „Mróz był siarczysty, a śnieg skrzypiał pod płozami. W dzień Wigilii Bożego Narodzenia – 24 grudnia 1798 roku, pani Barbara z Majewskich i Mikołaj Rymwid Mickiewiczowie jechali na święta do stryja Bazylego, z Nowogródka do Zaosia. Czterdzieści kilometrów sanny dla spodziewającej się dziecka kobiety – to daleka droga…Pani Barbara zasłabła. Wniesiona do przydrożnej karczmy urodziła swego drugiego syna. Karczemka była tak uboga, że nie było stołu, na którym można położyć niemowlątko, by je spowić w pieluszki. Ojciec Mikołaj wydobył tedy z podróżnych ….. księgę – tom poezji ks. bp. Ignacego Krasickiego, na tejże księdze spowito małego Mickiewicza w pieluszki… Możemy sobie wyobrazić owe wigilie nowogródzkie sielskie - anielskie, ze wszystkimi starannie zachowanymi obyczajami, których Adam przestrzegał do końca życia: sianko pod obrusem, krzesło dla samotnego wędrowca, dzielenie się białym okruchem Bożego Chleba. Kolejne „Mickiewiczowskie Wigilie” obfitowały w różnorodne, często tragiczne wydarzenia, takie jak wojna , śmierć rodziców, zawód miłosny, więzienie, choroba i śmierć żony. Poszczególne sceny doskonale zobrazowali młodzi artyści, m.in. poprzez zbiorową recytację Inwokacji „Pana Tadeusza” czy sceny więziennej z III części „Dziadów”.
Reżyser do poszczególnych części biografii poety wykorzystał również fragmenty osobistej korespondencji Mickiewicza oraz motywy zaczerpnięte z takich dzieł, jak „Ballady i romanse”, IV część „Dziadów”. Poszczególne sceny przeplatane były pieśniami i kolędami w wykonaniu nauczycielskiego Chóru „Pro Bono”, Agaty Śliwińskiej i Sandry Remiszewskiej. Niezwykle wzruszający był opis ostatniej „stacji” na szlaku ziemskiej wędrówki Wieszcza. Warto przytoczyć jego fragment: „25 listopada 1855 roku, na dzień przed śmiercią poety, synowie zasiedli do stołu, by jak zwykle ułożyć listy imieninowe dla taty i posłać je do dalekiej Turcji, tak, by dotarły na Wigilię Bożego Narodzenia: „ Kochany Ojcze, sprawujemy się dobrze i bawimy w domu, ale nigdy nie będziemy się bawić tak dobrze, jak gdy byłeś tutaj. Wracaj do nas prędko”.
Adam Mickiewicz nie wrócił. Zmarł 26 listopada 1855 roku w Konstantynopolu.
Za nim opadła kurtyna delegacja tegorocznych maturzystów złożyła wiązankę kwiatów pod portretem Adama Mickiewicza. Ponieważ Święta Bożego Narodzenia są okresem radości - widowisko zakończyła słodka niespodzianka, wszak „niepodobna wieczerzy na później odkładać...”
„Mickiewiczowskie Wigilie”
Scenariusz i reżyseria: Maciej Kostyk
Koncepcja scenografii: Magdalena Mielczarek. Wykonanie: Bartosz Mrozowski, Marek Goliczewski, Alicja Całujek
Choreografia: Kinga Dębowicz, Natalia Kida
Dźwięk: Dominika Matyjewicz, Piotr Piszczek
Efekty specjalne: Bartosz Mrozowski, Marek Goliczewski
Zdjęcia: Irena Bulczyńska, Adam Szelążek, Alicja Głuszko, Natalia Kida, Małgorzata Dudzińska
Wideofilmowanie: Stanisław Lesiak
Obsada:
Aktorzy teatru Adamus: uczniowie klasy I i II Gimnazjum Dwujęzycznego, klasy Ia, IIa, IIb, IIIa, IIIb Liceum Ogólnokształcącego oraz gościnnie Łukasz Rudyński - uczeń Gimnazjum nr 1, Ada Figiel – uczennica Szkoły Podstawowej nr 1 w Górze
Nauczycielski chór „Pro Bono” pod dyrekcją Arkadiusza Gustawa
Agata Śliwińska, Marcin Szorc, Bartosz Pojasek - absolwenci LO w Górze
Kornelia Hampelska, nauczycielka muzyki oraz Patrycja Lewczuk i Sandra Remiszewska uczennice ZSO w Górze
Jakub Pojasek - absolwent Technikum Mechanicznego w Górze
Tekst: Tomasz Woźniczka
